"Silence socks"
Sokken voor mijn pap,
24 febr.
ik kreeg een telefoontje van mijn zus, mijn pap was met spoed naar het ziekenhuis met hartproblemen, zag er slecht uit, hij werd gedotterd en het werd afwachten.......
Gezien de afstand bleef ik thuis en zette steken op voor een paar verjaardags sokken voor hem, blije moderne sokken, geen idee of hij ze leuk zou vinden maar het bracht me tot hem.....hij wordt 29 april 80 !
Elke steek was een herinnering, een gedachte naar hem, zoveel emotie tijdens het breien van een sok.
Ik was trots op mijn breien, gebruikte nieuwe ( belachelijk dure ) stitchmarkers en mijn eigen gemaakte sokblockers van een badmatje.
En hij kwam weer thuis, opgelapt.... dus mijn sokken ging op weg naar zijn verjaardag.
Op vrijdag 4 maart sprak ik hem aan de telefoon...het klonk niet goed, ik wilde zelfs zijn huisarts bellen maar dat wilde hij niet...het was goed zo.
Hij vroeg me nog hoe het hier ging...ja pap alles goed hier ......
De volgende morgen belde mijn zus...pap was gevonden naast de bank.........
Hoe moeilijk is het om op afstand te zijn en tegelijkertijd een enorm verlies te ervaren en ik keek naar die ene gebreide sok, die vrijdag avond 4 maart, van de pennen en klaar om aan nummer 2 te beginnen. Ik weet dat die sok me heeft geholpen om toch daar te zijn, en ik weet dat mijn pap nu ok is en .....
sok 2 ........
Tijdens zijn crematie heb ik hem die ene sok mee gegeven in zijn kist, hem verteld wat die sok betekende en dat hij zuinig moest zijn want sok 2 komt naar hem toe als ik hem daar ontmoet.
Mijn partner weet dat mijn laatste wens is dat in mijn kist die tweede sok moet liggen voor mijn pap, en ook het breien van die tweede sok zal weer emotie zijn...herinneringen die nodig zijn om dit verlies een plekje te geven.
We vonden een boek wat hij aan het lezen was met de volgende tekst onderstreept:
“Alles is rustig - diep rustig - volkomen rustig -
ik ben alleen in deze oneindige rust en stilte - het is volmaakt stil - ”
En nu 8 maanden later zet ik dit op mijn blog met tranen voor mijn pap, nodig in mijn weg om afscheid te nemen. en te accepteren.......
Socks for my dad,
24 febr.
I got a phone call from my sister, my dad was brought to hospital with hartproblems, looked bad, he got emergency treathment and we waited.......
Because of the distance I stayed home, and casted on a pair of birthday socks for him, jolly, modern socks, no idea if he would like them but it brought me to him....his birthday is on 29 april, he will be 80 than.
Every stitch was a memory, a thought towards him, so much emotion while knitting a sock.
I was proud of my knitting, using insanly expensive stitschmarkers and my own made sockblockers from a showermat.
And he came home, patched up, so my socks were on their way to his birthday.
On friday, 4th march, I spoke him on the phone, he didn't sound to good, I even wanted to contact his doctor but he said.... it's ok.....
He asked me how things were at my place...yes dad everything ok here.....
The next morning my sister called....my dad was found near the sofa......
How hard it is to be so far away and dealing with such a hard loss and I looked at that one sock, which was finished that friday evening that I last had him on the phone, and it helped me being there.
I know my dad is ok and my second sock.....
At his cremation I gave him that one sock to take with him in his coffin, told him what this one sock ment and that he should take care because his second sock would be there when I'll meet him there.
My partner knows that my last wish is that in my coffin there will be the second sock for my dad and knitting this will again mean a lot of memories, emotions, needed to give this loss a place.
We found a book he was reading with underlined text :
"Everything is quiet - deep quiet - complete quiete -
I'm alone in this eternal quietness and silence - it's perfect silence "
And now, 8 months later I place this on my blog with tears for my dad, needed on my way to say goodbye and accept........
